Το…παραμύθι της ευτυχίας

Μια φορά και έναν καιρό…πριν από πολλά πολλά χρόνια, ζούσε μια όμορφη κοπέλα που την έλεγαν Ευτυχία. Η εξωτερική ομορφιά της σε συνδυασμό με τον πλούσιο σε συναισθήματα εσωτερικό της κόσμο έδιναν ζωή και ελπίδα σε κάθε έναν που την συναντούσε. Μάλιστα επειδή η Ευτυχία αγαπούσε πολύ τους ανθρώπους προσπαθούσε να αποτυπώνεται σε απλά πράγματα της καθημερινότητάς τους ώστε να μπορούν όλοι να την γνωρίσουν και να την αφήσουν να γαληνέψει την ψυχή τους και να διώξει κάθε τι που θα μπορούσε να τους κάνει δυστυχισμένους. Έτσι αν και υπήρχαν προβλήματα, αν και υπήρχαν πίκρες, αν και οι δυσκολίες καραδοκούσαν έξω από κάθε σπιτικό…οι άνθρωποι έστρεφαν τα μάτια τους προς την Ευτυχία και καθώς έπαιρναν δύναμη συνέχιζαν το ταξίδι της ζωής τους με περισσότερη τόλμη και αντοχές που έμοιαζαν να αρκούν για να επιτύχουν τους στόχους τους.

Και η Ευτυχία μεγάλωνε…μεγάλωνε…μεγάλωνε …όμως μεγάλωνε και ο πλεονασμός των ανθρώπων ο οποίος γεννούσε όλο και περισσότερες ανάγκες. Ο αγώνας για να τις καλύψουν δυστυχώς τους έκανε σκληρούς και ανικανοποίητους, τους έκανε απόμακρους και σιγά σιγά η αποξένωση και η διπροσωπία έκλεψαν τον θρόνο της Ευτυχίας και την έδιωξαν μιας και πίστεψαν πως πλέον δεν την είχαν ανάγκη. Άλλωστε δεν έβρισκαν  ούτε καν ελεύθερο χρόνο ώστε να ασχοληθούν μαζί της. Έτσι έφυγε και…από την επόμενη μέρα τα πάντα άρχιζαν να αλλάζουν…κτλ… κτλ…κτλ.

Κάπως έτσι θα φανταζόμουν εγώ το παραμύθι της Ευτυχίας. Με ένα τέλος που θα μπορούσα να αποδεχτώ όμως μόνο αν περιείχε έστω κάπου προς το τέλος την μεγαλόπρεπη επιστροφή της ακόμη και αν θα ήταν αναγκασμένη να συγκατοικήσει με τη θλίψη!
Το να είσαι ευτυχισμένος ίσως τελικά να μην είναι τόσο δύσκολο. Η ευτυχία υπάρχει παντού και μας χτυπά καθημερινά την πόρτα. Απλά ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αποδεχτεί την δυστυχία που πηγάζει απ’ την σκληρή και άνευ συναισθηματικής πληρότητας καθημερινότητά του με αποτέλεσμα ακόμη και αν ακούει τον χτύπο να μην τολμά να ανοίξει την πόρτα σε κάθε τι καλό που θα μπορούσε να αλλάξει την ζωή του και να στολίσει την καρδιά του με γενναιόδωρες πινελιές χαράς.
Συνήθως κάνουμε το λάθος να αναζητούμε την ευτυχία στα υλικά αγαθά νομίζοντας πως η οικονομική ευμάρεια μπορεί να καλύψει τα κενά της ψυχής μας και να μας χαρίσει την ευτυχία.Πόσο λάθος κάνουμε…

 

  • Το να ξυπνάς και να κοιμάσαι με εκείνον που αγαπάς είναι ευτυχία.
  • Το να πλαισιώνεσαι από ανθρώπους οι οποίοι μπορούν να σε ακούσουν, να σε σεβαστούν , να σε καταλάβουν είναι ευτυχία.
  • Το να δουλεύεις και να μπορείς έτσι να συντηρήσεις τον εαυτό σου ή την οικογένειά σου είναι ευτυχία.
  • Το να μπορείς να περπατήσεις στη φύση και να θαυμάσεις μοναδικά τοπία που μπορούν να ταξιδέψουν την ψυχή σου είναι ευτυχία.
  • Το να μπορείς να βοηθάς τον συνάνθρωπό σου είναι ευτυχία.
  • Το να ακούς το γέλιο του παιδιού σου είναι ευτυχία.
  • Το να μπορείς να ονειρεύεσαι είναι ευτυχία.
  • Το να μπορείς να αγαπάς και να νιώθεις πως σ’ αγαπούν είναι ευτυχία.
  • Το να μπορείς να χαμογελάς είναι ευτυχία…και πόσα ακόμη μικρά και απλά πράγματα υπάρχουν που μπορούν να σου χαρίσουν μικρές ίσως μα ζωτικές δόσεις αυτής.
Και ναι δεν γίνεται να είσαι ευτυχισμένος κάθε μέρα, κάθε ώρα κάθε λεπτό. Σίγουρα η δυστυχία και η θλίψη θα παίρνουν για λίγο τη θέση της. Στο χέρι σου είναι να το δεχτείς σαν μια φυσιολογική κατάσταση και να περιμένεις την επιστροφή της. Σίγουρα η ευτυχία θα βρει τον τρόπο να σε ανταμείψει για την υπομονή σου.